Öğretmenim

Ne ayakkabı var ayağımda,

Ne bir pantolon,

Üstte köynekten bozma bir örtü,

Sümük,salya,

Doğru okula...

--

Ne de güleçti Sebahattin öğertmenim,

Komşu köydendi,eşi bizim köylü,

Kolumuza silmezsek burnumuzu,

Öğretmenimizin mendiliydi imdadımıza yetişen...

--

Sonra İrfaniye öğretmenimle yol aldık son sınıfa,

Tezekler kolumuzda,

Amerikan süttozu zoraki,

Piyeslerde oynamışlığım da oldu,

Rol beğenmemişliğimde....

--

Ben çok haylazlık ettiğimi bilirim,

Nice defterler yırttım o zamanlar,

Takıştım,

Tek ayak üstü de çok dikti öğretmenlerim,

Cetvelle hizaya geldiğimi de bilirim..

--

Ben ben olduysam dostlarım,

Birşeyler yapabiliyorsam,

En azından insanı seviyorsam,

Burnumu silen öğretmenlerimin eseridir yüreğim,

Öğretmenlerimin ellerinden öpüyorum...

--

ERDOĞAN KILIÇ