Ne ayakkabı var ayağımda,
Ne bir pantolon,
Üstte köynekten bozma bir örtü,
Sümük,salya,
Doğru okula...
--
Ne de güleçti Sebahattin öğertmenim,
Komşu köydendi,eşi bizim köylü,
Kolumuza silmezsek burnumuzu,
Öğretmenimizin mendiliydi imdadımıza yetişen...
--
Sonra İrfaniye öğretmenimle yol aldık son sınıfa,
Tezekler kolumuzda,
Amerikan süttozu zoraki,
Piyeslerde oynamışlığım da oldu,
Rol beğenmemişliğimde....
--
Ben çok haylazlık ettiğimi bilirim,
Nice defterler yırttım o zamanlar,
Takıştım,
Tek ayak üstü de çok dikti öğretmenlerim,
Cetvelle hizaya geldiğimi de bilirim..
--
Ben ben olduysam dostlarım,
Birşeyler yapabiliyorsam,
En azından insanı seviyorsam,
Burnumu silen öğretmenlerimin eseridir yüreğim,
Öğretmenlerimin ellerinden öpüyorum...
--
ERDOĞAN KILIÇ